همیشه راهی است که همه چیز بهتر شود. کافی است چشم هایت را ببندی، و به آن لحظه فکر کنی که بهترین ها برایت اتفاق افتاده است. فرقی نمی کند کی ، کجا و چرا ناامید شده باشی. اما ، باید باور داشته باش فرق می کند، همیشه آن لحظه ی آخر. در این لحظه ی آخر چیزی هست شبیه معجزه، شبیه دیدارهای ناگهانی بعداز مدتی طولانی، شبیه خبری خوش پس اتفاق های بد، شبیه یک دوستت دارم وسط یک دعوا، این لحظه ی آخر نوعی امیدواری دارد که هرگز نمی شود ندیده اش گرفت. هرجای که بودی چه دور ، چه نزدیک ، چه بداحوالو ، چه نگران این را مطمئن باش: یک امیدواری که دورش روبان قرمز بسته اند منتظرت نشسته است. آن لحظه ی آخر... :-)‌‌ ‍