درباره من
همیشه راهی است که همه چیز بهتر شود.
کافی است چشم هایت را ببندی،
و به آن لحظه فکر کنی که بهترین ها برایت اتفاق افتاده است.
فرقی نمی کند کی ، کجا و چرا ناامید شده باشی.
اما ، باید باور داشته باش فرق می کند، همیشه آن لحظه ی آخر.
در این لحظه ی آخر چیزی هست شبیه معجزه،
شبیه دیدارهای ناگهانی بعداز مدتی طولانی،
شبیه خبری خوش پس اتفاق های بد،
شبیه یک دوستت دارم وسط یک دعوا،
این لحظه ی آخر نوعی امیدواری دارد که هرگز نمی شود ندیده اش گرفت.
هرجای که بودی چه دور ، چه نزدیک ، چه بداحوالو ، چه نگران
این را مطمئن باش:
یک امیدواری که دورش روبان قرمز بسته اند منتظرت نشسته است.
آن لحظه ی آخر... :-)
ادامه...
آمار : 10809 بازدید
Powered by Blogsky
روزِ وصلِ دوستداران یاد باد...یاد باد! آن روزگاران یاد باد!
در زندگی همیشه چیزهای کوچکی ست که بتواند خاطرات را زنده کند
چیزی که بتواند برای ساعتی تو را درگیر گذشته های دور و نزدیک کند
و باعث شود آهی از سر حسرت بکشی
یا لبخندی از بابت یک یادآوری شیرین چهره ات را روشن کند
چیزی به کوچکی یک عکس خانوادگی.
یک تصویر قدیمی از خانه ی مادربزرگ
به همراه تمام کسانی که روزگاری کنار هم بزرگ شدند و پیر شدند
و همین تصویر ساده چه داستان هایی که با خود به خاطرت نمی آورند!
مثل قصه ی شبهای عید که همه ی فامیل طبق یک قانون نانوشته قرار میگذاشتند
برای یک دور همی ساده و دلنشین که حتما قبل از غروب همگی آنجا جمع شده باشند
که بچه ها به پشت گرمی سایه ی حمایت آن خانه ی امید
تا می توانستند شیطنت می کردند و آتش می سوزاندند
که مشق های فردا و کارهای مانده فراموش میشد
یک سو عطر چای و بخار سماور بلند بود
و سوی دیگر حرف ها و سخن های خانوادگی
و نگاه عاشقانه ی مادربزرگ که چه لذتی می برد از دیدن آن جمع و شلوغی خانه
هنوزهم همه دورهم جمع می شویم .
کمتر، کم رنگ تر، بی صداتر!
با یاد کسانی که جایشان خالیست.
بیائید در این روزهای پایانی سال
بیاد عزیزانی باشیمکه سال ها از آنها خاطراتی خوش داریم
...یاد و خاطره ی این عزیزان...
سبز
... منـــ به اینـــ معروفـــمـــ ...
که بــــد عاشقــــ میشمــــ
تــــو که میدونستیــــ چرا موندیــــ پیشمــــ
قصــــه مــــن و تــــو
مثل قصه راه شب رادیوست
با این تفاوت که فقط من و تو می شنویم
بگذار قراری بگذاریم،پای هیچ کلاغی به قصه ی ما باز نشه
هر شب همین موقع
صدای پای تو را می شنوم
تو هرشب پشت همین در می آیی
و منتظر میشوی تا خوابم نبرد
خوابم که برد تو با بوسه ای تا صبح خاطره می سازی
شاید هم یک شعر
فردای روز شعر تو خواندنی ست و خاطره ات ماندنی
و من خواب را دوست دارم برای همین رویاهای زیبا
میدونی که بد عاشق می شم
فکر نبودنت کابوس شب های منه
تو که میدونی چرا موندی پیشم؟
میخواهم صدایت را برای من جا بذاری
عطر شعرهایت، گرمای حرفهایت
میدانی من شبیه فرهاد نیستم ،شبیه مجنون نیستم
شبیه هیچ یک از اسطوره های عشقی نیستم
... خـــوانـــ عشقـــ ...
/
/
/
بیکار سفره نیست
بی سفره عشق
بی عشق سخن نیست
سخن که نباشد
فریاد و دعوا نیست
خنده و شوخی نیست
زبان دل کهنه می شود
و روح در چهره و نگاه در چشم ها می خشکد
دست ها در بیکاری فرسوده می شود
اما هیچ کدام به اندازه ی بیکاریی دل نیست
دل باید عاشق باشد
دل بی عشق دل بیکار است
دل بیکار خوش نخواهد بود ...
بی سفره عشق
بی عشق سخن نیست
سخن که نباشد
فریاد و دعوا نیست
خنده و شوخی نیست
زبان دل کهنه می شود
و روح در چهره و نگاه در چشم ها می خشکد
دست ها در بیکاری فرسوده می شود
اما هیچ کدام به اندازه ی بیکاریی دل نیست
دل باید عاشق باشد
دل بی عشق دل بیکار است
دل بیکار خوش نخواهد بود ...
عشق نیست حال تو ویرونه
اونکه که تو دلم جاشه با عشقی که تو چشماشه
ای کاش مال من باشه
/
/
این دل ماله تو بود اما از تو چه سود
وای از رفتن تو از دنیایِ حسود
عاشقِ تماشا کن مرا گاهی، جان
تا دلت شاید سوی من آید اگر خواهی
تا عشق آید به همراهی
/
... امیــــدواریــــ ...
فرقی نمی کند کی ، کجا و چرا ناامید شده باشی
اما ، باید باور داشته باش فرق می کند همیشه آن لحظه ی آخر
در این لحظه ی آخر چیزی هست شبیه معجزه
شبیه دیدارهای ناگهانی بعداز مدتی طولانی
شبیه خبری خوش پس اتفاق های بد
شبیه یک دوستت دارم وسط یک دعوا
این لحظه ی آخر نوعی امیدواری دارد که هرگز نمی شود ندیده اش گرفت
هرجای که بودی چه دور ، چه نزدیک ، چه بداحوالو ، چه نگران
این را مطمئن باش
یک ... که دورش روبان قرمز بسته اند
آن لحظه ی آخر
... معجــــزه ...
تو خودت گفته ای
رودها را بهم رسانده ای
و گفته ای بدون ستون آسمان بر پاست
و گفته ای معجزه را برای رسولانت خواسته ای
حــــالــــا
دوره ای که زمین بچرخد نیست و رود ها خالی شوند هم
همین که دست مرا به دستش رسانده ای
یعنــــی معــــجــــزه
... عــکاس نقـــش های من بــــاش ...
این جـغرافیا آنقدر از آن تـــوست
که دارد نامش تغییر می کند
عکــــــــاس نقـش هـای مــــــــن بـاش
و بی آنکه لختی سخنی بگوی مـــرا ترسیم کن
طوری که هیچ کس نتواند پیدایم کند
عــکاس نقـــش های من بــــاش
من بــه زودی
کشور
هـــــزار
جــزیزه ی
لـبخند هـای
تــــو می شوم
که دارد نامش تغییر می کند
عکــــــــاس نقـش هـای مــــــــن بـاش
و بی آنکه لختی سخنی بگوی مـــرا ترسیم کن
طوری که هیچ کس نتواند پیدایم کند
عــکاس نقـــش های من بــــاش
من بــه زودی
کشور
هـــــزار
جــزیزه ی
لـبخند هـای
تــــو می شوم
